شهر بورگل آلمان با هنر سفالگری، پیوندی ناگسستنی دارد. سالها است که ظروف سفالی به رنگ سفید و آبی، نشانهای از شهر بورگل به شمار میآیند و نقش مهمی در اقتصاد این شهر کوچک بازی میکنند. هرچند از زمان آغاز بحران کرونا، فروش آثار سفالی در این شهر کاهش چشمگیری یافته است، اما مسئولان شهر به تازگی تصمیم گرفتهاند تا بازدید از کارگاههای تولید سفال در تعطیلات آخر هفته را امکانپذیر کنند. از نگاه آنها، این کارگاهها در شرایط فعلی میتوانند به جایگزین خوبی برای بازار آثار سفالی بدل شوند.
کارگاههای سفالگری در شهر بورگل بسیار فعال هستند. اعضای این کارگاهها، زمان زیادی برای شکلگیری یک ظرف سفالی دستساز میگذارند. پیش از آغاز بحران کرونا، ظروف سفالی به مغازهها و بازارهای سفالفروشی منتقل میشذند تا در معرض دید گردشگران قرار گیرد، اما اکنون شرایط بسیار فرق کرده است. ماهها است که به دلیل بحران کرونا، رفتوآمد به شهر بورگل بسیار کاهش یافته است و مغازههای سفالفروشی نیز بسته شدهاند.فالک واچتنر، مدیر یکی از کارگاههای ساخت سفال در این باره میگوید:« به دلیل بحران کرونا، ماهها کارگاههای سفال بسته بود و به طور مثال، ما حتی نتوانستیم آثار خود را به مغازههای برلین و بینتس ارسال کنیم. در واقع بازار سفال در این مدت روزهای پر فراز و نشیب زیادی را سپری کرده است. اما هیچگاه به اندازه کریسمش برای ما بد نبود. در آن زمان گفتند که شهر باید وارد قرنطینه شود، در حالیکه ما آثار زیادی برای سال جدید تولید کرده بودیم که از آن زمان در انبار مانده است.»
سفالگری در بورگل پیش از آغاز کرونا با نظم و ریتم مشخص انجام میشد، سفالگرایان، دوشنبه و سه شنبه هر هفته، آثار سفالی جدیدی خلق میکردند، سپس چهارشنبه هر هفته آنها در کوره قرار میدادند و آخر هفتهها، آنها را به بازار منتقل میکردند. اما همهگیری کرونا، این ریتم را از بین برد. کنراد کسلر، مدیر موزه سرامیک های بورگل میگوید: «متاسفانه بحران کرونا و عواقب آن موجب شد که بسیاری از سفالگران به آستانه ورشکستگی برسند. اما آنها نمیخواهند صنایعدستی و هنر منطقه خود را کنار بگذارند.»
کسلر با نگرانی روند تولید و فروش سفال در بورگل را دنبال میکند، او به خوبی میداند که پیش از بحران کرونا نیز صنعت سفالگری در بورگل شرایط خوبی نداشت. به گفته مدیر موزه سرامیکهای بورگل، هنر سفالگری در این شهر قدمتی بیش از ۵۰۰ سال دارد و در حالحاضر در خطر انقراض قرار گرفته است.به همین دلیل، مسئولان شهر تصمیم گرفتهاند تا بازدید از کارگاههای تولید سفال را در آخر هر هفتهها آزاد کنند.
به گفته کسلر اگر استادان فعلی سفالگری در بورگل بازنشسته شوند، هیچ کس نمیتواند کار آنها را ادامه دهد: «متاسفانه هیچ آموزشی وجود ندارد. فقط گهگاه چند جوان علاقهمند برای یادگیری این هنر به کارگاهها سر میزنند. اما با برنامه فشرده هفتگی، آموزش به کارآموزان نیز دشوار است.» از نگاه او، کارآموزان برای خلق اثری دستساز، باید تحت تعلیم قرار گیرند و این امر به زمان زیادی نیاز دارد.
آنته فرومل، استاد سفالگری كه كارگاهی در بورگل دارد نیز با کسلر موافق است. او نه تنها سرامیکهایی به رنگ آبی و سفید تولید میکند، بلکه محصولات تزئینی دیگری نیز دارد. اگر روزی فرومل بازنشسته شود، هیچکس نمیتواند کار او را ادامه دهد. حتی اگر او بخواهد کسی را تعلیم دهد، هزینه آموزش را نمیتواند تامین کند. فرومل در این باره میگوید:«ما باید هزینه آموزش را تأمین کنیم و جوانان مستعد را پرورش دهیم. در این صورت نگرانیها نسبت به از بینرفتن آثار سفالی نیز از میان میرود.»
لینک گزارش:
https://www.mdr.de/kultur/ausstellungen/buergel-keramik-jena-102.html