ایستگاه قطار فرانکفورت چندین سال است که به محلی برای زندگی بیخانمانها و معتادان خیابانی بدل شده است. حال، کانال یوتیوبی با عنوان “صدای خیابان” زندگی این گروه از افراد را از زبان خودشان روایت میکند.
سازنده کانال یوتیوبی “صدای خیابان”، پسر ۲۶ سالهای با نام مستعار یوسف است که به صورت ناشناس، تنها پشت دوربین فعالیت میکند. او در این باره میگوید:« از ابتدا برایم مهم بود که پشت دوربین فعالیت کنم و نمیخواستم که جلوی دوربین باشم. من میخواهم زندگی افرادی را روایت کنم که در ایستگاه فرانکفورت زندگی میکنند و شرایط بدی دارند.»
یکی از کسانی که در این کانال یوتیوب معرفی شده، آلیشیا ۴۱ ساله است. او که با صورتی استخوانی و زخمی، حداقل ۲۰ سال پیرتر به نظر میرسد، میگوید که به دلیل کودکی بدی که داشته، به هروئین معتاد شده است. البته همه شبیه آلیشیا نیستند. در میان معتادان ساکن ایستگاه قطار هامبورگ، حتی جوانانی از خانوادههای خوب نیز دیده میشوند.
یوسف تاکنون بیش از ۱۰۰ ویدیو در یوتیوب و حتی اینستاگرام منتشرکرده است. کانال یوتیوب او به تنهایی بیش از ۴۰ هزار مشترک دارد و بسیاری از ویدئوهای او به صدها هزار بازدید رسیده است. جذابیت ویدئوهای او به این است که افراد بدون هیچ فشار و با میل شخصی زندگی خود را روایت میکنند. اغلب آنها حتی نمیدانند که ممکن است، صدها هزار نفر به شنیدن داستان زندگیشان علاقمند باشند. برخی از آنها نیز میخواهند که عواقب استفاده از مواد مخدر و جدا شدن از خانوادهها را به جوانان گوشزد کنند. به طور مثال، یکی از این افراد که ۴۱ سال سن دارد، در ویدئویی خطاب به جوانان میگوید:« استفاده از مواد مخدر، در ابتدا سرگرمکننده است، اما پس از مدتی زندگی فرد را به جهنم بدل میکند. من ۲۴ سال است که زندگی نکردهام.»
برخی گمان میکنند که یوسف خودش هم بخشی از این محله است و به همین دلیل، میتواند زندگی آنها را به خوبی نشان دهد. اما این مرد جوان حاضر نیست در این مورد صحبت کند. او فقط یک جمله در این باره میگوید:«من دوستان بسیار زیادی دارم که از سنین نسبتاً جوانی شروع به مصرف مواد کردند و زندگیشان تباه شد.»
او تنها هدفش، آگاهسازی جوانان و جلوگیری از گسترش اعتیاد بیشتر میان آنها است.
لینک گزارش:
https://www.hessenschau.de/kultur/der-youtube-kanal-stimme-der-strasse-ist-ganz-nah-an-frankfurter-obdachlosen-und-suechtigen-v1,stimme-der-strasse-bahnhofsviertel-100.html